49m², jaar 7, herfst 2022 | Observatie Urša Prek

In Urša’s eigen woorden:

“24 september – 20 december 2022

En zo verscheen het, langzaam groeiend, oprijzend uit de grond. Een monoliet, hoog oprijzend, met een object dat een symbool van mijn verleden werd. Dit artefact is een monument, een tijdcapsule om het punt van geen terugkeer te markeren. Ik kus hulpeloos voorbije momenten vaarwel terwijl ik ze achter de horizon zie verdwijnen.

Mijn werk is steeds meer verwant geraakt aan het onderzoek naar nostalgie: de ultieme utopie die in het verleden te vinden is; het wishful thinking; de vervormde herinnering. Hoeveel daarvan is echt? Tijd. Veroudering. De monolithische structuur is een absurd eerbetoon aan een triviaal moment uit mijn verleden. De specifieke Sloveense vanillepudding die ik at toen ik vijf jaar oud was, is doordrenkt van een bepaalde ruimte en tijd uit mijn geschiedenis. Dit heilige object in het Zaartpark creëert daarom een heilige grond voor tijdelijke verering.

De structuur is geplaatst in de openbare ruimte in Breda. Gedurende een periode van drie maanden wordt het werk gedocumenteerd en geobserveerd. Ten slotte wordt één eenheid (doos met een puddingbeker) op de locatie begraven, als symbool voor de ceremonie van het begraven van een tijdcapsule. Deze (privé)performance wordt in december 2022 gefilmd en in januari 2023 gepresenteerd als video-installatie.”

Fotografie & video: Jamie Jansen