Het bewonen van ruimte

Door mezelf onder te dompelen in een onbekende omgeving verlegde ik de focus van de tentoonstelling naar het analyseren van het gebruik van ruimte en ons vermogen om deze eigen te maken. Veel van de kunstenaars die bij de tentoonstelling betrokken zijn weten net als ik uit eigen ervaring of via die van anderen, hoe moeilijk het is om ontheemd te zijn: hoe noodzakelijk het is om aanpassingsvermogen te ontwikkelen en hoe uitdagend het is deel uit te maken van plaatsen die we niet kennen.

Het gaat om het begrijpen van wat het betekent om te bestaan tussen twee verafgelegen plaatsen, in een constante staat van ertussenin maar nooit echt op één plaats. Dit zijn ervaringen die niet alleen te maken hebben met migratie, maar ook met de hectiek van onze tijd. Ook hebben deze ervaringen te maken met de snelheid en onmiddellijkheid die kenmerkend zijn voor de manier waarop we ons door onze steden bewegen en ons dagelijks werk doen. Het is een manier van werken die ons doet nadenken over hoe weinig we eigenlijk om ons heen kijken in een snel veranderende wereld. Het gaat ook over de problematiek rondom gastvrijheid die zich in veel van onze samenlevingen manifesteert, steevast verweven met onze ervaring van ruimte en ons (on)vermogen om die open te stellen voor anderen.

Artistiek onderzoek kan nieuwe ruimtes creëren of plekken die niet noodzakelijkerwijs bewoonbaar zijn, maar die in staat zijn om de relaties die onze bewoonde ruimtes kenmerken te tonen. Tussen reflectie op een plek enerzijds en de weergave ervan anderzijds ontstaat conflict en confrontatie. Reflectie en perceptie lopen naast elkaar in de tijd en beeldende werken kunnen verbinding creëren tussen de representatie van de fysieke ruimte en de perceptie van de geleefde ruimte. Door onszelf (red. de kunstenaars en de curator) actief te betrekken bij de ervaringen van anderen, worden de tentoonstellingsruimtes een ruimte van innovatie en een uitnodiging aan de bezoeker naar een plek die fysiek maar ook virtueel is, die privé maar ook publiek is. Het geheel van de tentoonstelling(en) is een proces van samenwerkingen die worden gestructureerd door de kunstwerken die bevragen hoe we de tentoonstellingsruimtes en de omgeving benaderen, ons daartoe verhouden, hoe we eraan deelnemen, met elkaar in verband brengen, en ons uitnodigen om deze reflecties mee terug te nemen naar onze eigen intieme ruimte.

Can you live my space? reflecteert op het concept van ruimte en biedt een intieme blik op het gebruik van onbekende plekken waarbij de objecten, gebaren en gewoonten van vreemden worden betrokken. Door deze tentoonstelling te spreiden over drie zeer verschillende ruimtes die ieder een eigen karakter en functie hebben, ontstaan verschillende situaties en opinies. Zo is de StadsGalerij een ruimte voor experiment, Galerie Ecker een white cube en de virtuele ruimte is voor ontmoeting en verbinding. Door de tentoonstelling in deze drie ruimtes plaats te laten vinden worden deze plekken één met hun omgeving en verenigd door de eigenschap dat het plekken zijn die tijdelijk een ruimte zijn waarin geleefd wordt.

Je kunt de online locatie van de tentoonstellingsruimte met de werken van alle 12 kunstenaars vinden via deze link naar het platform van common.garden. We gebruiken dit platform vanwege plezier en veiligheid. Common.garden is een grass roots, door kunstenaars gerund platform, en iedereen is hier welkom om een ruimte te creëren voor ongedwongen ontmoeting. Maak in een paar seconden je eigen tuin (garden) waarin je samen naar een video kijkt terwijl je bijpraat met vrienden, een tentoonstelling maakt en een openingsfeest houdt, een quiz speelt of gewoon een tijdje rondhangt. Wanneer er een andere bezoeker in de buurt is (vergeet je vrienden niet uit te nodigen) wordt er een connectie gemaakt en kan er een gesprek worden gevoerd!

Zonder de druk van camera’s kun je jezelf zien terwijl je met anderen praat en worden omgevingen gecreëerd waarin de toevallige ontmoeting plaatsvindt. Creëer een evenement waarbij je het gevoel krijgt vrienden tegen te komen, in plaats van alleen maar te staren naar een raster van mensen die praten vanuit de privacy van hun huis. Common.garden is gecreëerd tijdens de eerste golf van lockdowns in 2020, tussen Amsterdam en Berlijn als reactie op de trage reactie om nieuwe en originele online ontmoetingsruimtes van culturele instellingen te creëren.

Common.garden verzet zich tegen de kapitalisatie van de steeds zo noodzakelijke sociale dynamiek die de afgelopen anderhalf decennium is ingenomen door grote techbedrijven en respecteert de privacy, staat pseudoniemen toe en verkoopt je gegevens niet. Als je meer wilt lezen over een van de makers, media-activist en kunstenaar Constant Dullaart, verwijzen we je graag naar ons interview met hem.

Cristina Materassi, geboren in Florence in 1997, studeerde schilderkunst aan de Accademia di Belle Arti (2020) in Florence en de Accademia Albertina di Belle Arti (2023) in Turijn.

Tijdens haar studie startte ze het onderzoeksproject Corrispondenzes, waarin ze actief betrokken is bij artistieke, curatoriële en redactionele samenwerkingen. Corrispondenze onderzoekt en verdiept het concept van het bewonen van een ruimte door deze vanuit verschillende contexten en perspectieven te beschouwen. Tegelijkertijd benadert zij in haar projecten de alledaagse ruimte als een ruimte vol potentieel door middel van gebaren waarmee ze bestaande elementen benadrukt. Haar werk krijgt vorm door het gebruik van installaties die de onderzochte ruimtes integreren en een relatie aangaan met elkaar en het publiek.