49m², jaar 3, 2019

Het terrein is nu aan het revalideren van de maaisessie om zo te groeien in zijn zichtbaarheid. Maar er is meer waar het in kan groeien, het is een open uitnodiging voor interventies. Het is immers een stukje grond waar iedereen, behalve de gemeente, niets meer aan mag veranderen en dat biedt veel mogelijkheden om dingen te organiseren op deze plek.

Het project gaat inmiddels het derde levensjaar in waarbij in de tussentijd vier paaltjes zijn geplaatst om te markeren dat de overheid zich buiten de grenzen van ‘het meest openbare stuk grond van Breda’ moet houden.

Onzichtbaar is het inmiddels niet meer, geen bordjes of app die je stuurt, maar de lokale verslaggeving BredaVandaag heeft de ogen van de bevolking gericht op dit bescheiden vrijstaatje, en wat er voor nodig is om het gevoel van vrijheid te initiëren. “Iedereen denkt dat openbare ruimte voor iedereen is, dat je daar kunt doen en laten wat je wilt, maar we staan er eigenlijk niet bij stil dat die ruimte wordt onderhouden, dat er groepen en partijen achter zitten die dat vormgeven en onderhouden.”

Niet het idee van kunst maar de educatieve waarde van de ecologische processen waren de overtuigende argumenten van Gerrit-Jan om het proces in gang te zetten. En nee, bijzondere diersoorten zijn er nog niet aangetroffen, maar wel ontstaat er een ongemakkelijk gevoel dat de seizoenen steeds meer op elkaar gaan lijken. Waar het wit van de winter plaats heeft gemaakt voor het geel van de zomer.

Na een relatieve periode van rust heeft ‘het meest openbare stuk grond van Breda’ zich kunnen herstellen van de ongewenste gemeentelijke aandacht. Het omringende gras is kort en groen en levert een mooi contrast op met de hoge en door de zon gedroogde grashalmen. Een prachtig goed onderhouden stukje stedelijke wildernis dat nog 17 jaar te gaan heeft om verder te kunnen groeien.

De vraag is of de seizoenen nog wel verlopen via de kalender zoals die ooit in een meteorologisch verleden is vastgesteld. De lente werd dit jaar zomers warm, terwijl de zomer zich daarop manifesteerde met extreem hoge temperaturen, die weer afgewisseld worden met herfstachtig natte verkoeling. Inmiddels weer beland in een ‘gevoelsmatige’ Indian Summer lijkt in het contrast tussen het frisse gras en de dorre halmen de strijd der seizoenen zich ook per vierkante meter af te spelen.

Binnen de grenzen van de 49m² wordt ook de tegenstelling van de natuur versus cultuur zichtbaar. De eerste tekenen van vervuiling in de vorm van een plastic bierbeker is gesignaleerd, met tegelijkertijd de eerste loot van een boom.